Toen het voltallige bestuur van de VOL het einde van zijn activiteiten aankondigde viel er een diepe stilte.
En nu… ?
Onthoofding ener vereniging mag niet leiden tot opheffing dezer. De VOL als ontmoetingsplatform voor oud-collegiens moet absoluut overeind blijven. Dat was zonneklaar voor 4 jonge snaken. Chris, Dirk, Gerrit en Joris (in alfabetische volgorde omdat de pikorde nog niet bepaald is) gingen ervan uit dat de fakkel moest doorgegeven worden terwijl hij nog brandde. De brainstorming duurde exact 10 seconden.
Vriendschap, collegialiteit, herinneringen aan mooie tijden, lief en leed, heroïsche verhalen uit de oude doos, mijmeringen over “in onzen tijd” zijn zo belangrijk voor mensen die er hun halve leven aan gegeven hebben. De linden mogen dan al verdwenen zijn, maar daar, onder de linden, was ons nest. Daar hebben we ons ei gelegd.
Het is onze vurigste wens om alle leden bijeen te houden. De VOL is een gelegenheid om mekaar in gezellige omstandigheden terug te zien. Om samen dingen te doen. Om bij te praten. Daarom sturen we absoluut niet aan op een stijlbreuk. Wat goed is moet behouden blijven. En er was heel veel goed. We roepen dan ook het oude bestuur op om onze mentor te blijven tot we onze draai gevonden hebben.
De flamboyante stijl van voorzitter Gilbert is natuurlijk niet te evenaren. De poëtische bevlogenheid van Paul is al even onnavolgbaar. En wie zal André vervangen ? A tout seigneur tout honneur. Er wachten ons nog menige nascholing, overlegvergadering, begeleidingstraject en functioneringsgesprek om hun niveau te halen.
Uiteraard zal onze “frisse kijk” een en ander willen aanpassen. In een wereld van verandering kijk je best vooruit…
Wij kunnen niet weerstaan aan de rasse schreden van de ICT-wereld. De papieren periodieke VOL-verschijning gaat volledig digitaal. Wie nog bij pen en papier zweert laten we niet in de steek. Iedereen heeft recht op info. Wij leveren die op maat van de klant, just in time, FAQ via telefoon.
VOL = “Van Onder de Linden” willen we een beetje ombuigen tot VOL = “Vereniging van Oud-college-Leerkrachten”. Aangezien de afstand tussen de jongste collegiens en het in 2001 ter ziele gegaan college alsmaar groter wordt, willen we niet op hen wachten tot ze op pensioen gaan. Blijft het 62 ? Wordt het 65 ? Of meer ? Intussen verliezen ze het contact met hun ex-collega’s en wordt de soep koud. Al zijn ze nog niet op rust, toch ruisen de linden in hun herinneringen.
Wij hopen dus dat alle leden lid blijven, en dat alle nog-niet-leden lid worden. We proberen ook de verloren schapen in de kudde op te nemen. Wie indertijd niet onmiddellijk intrad in de orde wordt opnieuw uitgenodigd. De VOL moet een ontmoetingsplaats worden voor ALLE collegiens.
Chris, Dirk, Gerrit & Joris